Ամբողջ աշխարհում այսօր խոսվելու է տրանս*ի հիշատակի օրվա մասին: Անցած մեկ տարվա ընթացքում կրկին աշխարհում սպանվել է 180 մարդ, միայն այն բանի համար, որ բնությունը նրանց հետ չար կատակ է արել...
Ամեն դեպքում այսօր ես ուզում եմ իմ բլոգում դնել ավելի պայծառ երևույթի մասին: Մարդկանց մասին, որ անկախ ամեն ինչի ուզում են և փորձում են երջանիկ լինել: Ու չնայած վախերի, վտանգի, որ տիրում է նրանց շուրջ, նրանք պայքարում են իրենց երջանկության համար:
Միևնույն ժամանակ ուզում եմ, որ այն մարդիկ, ովքեր իրավ կամ անիրավ դատում են ուրիշների, ովքեր, միայն սեփական վախերի վրա հիմնվելով կարծրատիպեր են ստեղծում, ուշադիր նայեն, պարզապես զգան թե ինչ երջանիկ են այս զույգերը ու մի անգամ ևս մտածեն և իրենց իսկ հարց տան, ինչով է իրենց խանգարում այդ երջանկությունը և ինչ օգուտ կտար նրանց , եթե այդ երջանկության փոխարեն ինքնամփոփ և դեպրեսիկ դեմքեր տեսնեին...
Psychotic Little Worlds
-
Psychotic Little Worlds
*Tamar Shirinian *
In Psychoanalysis Under Occupation,1 Lara Sheehi and Stephen Sheehi provide
a deep analysis of the psychic e...
1 month ago
5 comments:
Thank you for the post and for sharing the videos. It was the first time I was hearing about this story, believe it or not ;) A couple of things stayed with me that I wanted to point out here: (1) I love that Thomas' and Nancy's neighbors threw them a baby shower, that was so sweet and considerate and amazing.
As a queer woman myself, I was a bit unsettled by the focus on we're a "traditional family: man, woman and child" which the couple said. In another instance, Nancy says, "We're just a normal, ordinary family; nothing different about us." Though I recognize the need to stress "normalcy" as squash people's fears, I don't think there needs to be such an emphasis on the "normal". There are many of us who have different types of families and they are all normal. Maybe that's what Thomas and Nancy meant?
Anyway, I love their story and I'm happy that there are publicized positive examples of LGBT folks living their/our lives in the world ;)
Հասկանում եմ ինչ ի նկատի ունես Ադրինե ջան, պարզապես կյանքը և հասարակությունը երբեմն ստիպում է մարդկանց փորձել լինել ինչ-որ չգծված ու չգրված նորմաների մեջ...
Դրա համար կարծում եմ ցանկացած մարդու մոտ գալիս ա պահ, որ ուզում ա ասի, ես ել ուրիշների նման նորմալ մարդ եմ...
չգիտեմ չեմ կարա ասեմ, իրանք ինչ են այդ մասին մտածում...
Ես չէի տեսել այս պատմությունը: Շնորհակալ եմ կիսելու համար: Մի կողմից մի քիր անհանգստացնող էր, մյուս կողմից էլ` շատ հետաքրքիր:
առաջին անգամ ես էլ երբ լսեցի, մի քիչ զարմացած էի... անսովոր էր... հետո անկախ ինձանից սկսեցի սիրել այս ընտանիքին, որ իրանց երջանկության համար գնացել են դրան: հաղորդման վերջում էլ ասվում ա , որ կրկին երեխայի են սպասում... արդեն քանի տարի ա անցել, էլ ոչ մեկ դրա մասին չի խոսում:) իրանք էլ հավանաբար իրանց կյանքով նորմալ ապրում են:
Post a Comment